به گزارش مجله خبری نگار، این کرم پهن ۱۷ میلیمتری باعث بیماری مزمن رودهای شیستوزومیازیس میشود که سالانه صدها هزار نفر را در سراسر جهان میکشد. این انگل شایعترین انگل در بین انسانها است؛ سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۲۱ تخمین زد که ۲۵۱.۴ میلیون نفر به آن آلوده هستند و بیشترین شیوع در آفریقا، آمریکای جنوبی، کارائیب و خاورمیانه است.
عفونت از طریق تماس با آب آلوده هنگام شنا، شستن لباس یا ماهیگیری رخ میدهد. لاروهای کرم پس از بیرون آمدن از حلزونهایی که تخمهای موجود در مدفوع افراد آلوده را بلعیدهاند، به پوست نفوذ میکنند. پس از ورود به بدن، هزاران تخم آزاد میکنند که اندامهای حیاتی را آلوده میکنند.
یک مطالعه اخیر که توسط دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه تولین انجام شده است، نشان داد که کرم شیستوزوما مانسونی با مهار فعالیت پروتئین TRPV۱+ که مسئول انتقال سیگنالهای گرما، درد و خارش به مغز است، از احساس درد یا خارش هنگام نفوذ به پوست جلوگیری میکند. این امر به انگل اجازه میدهد تا برخلاف باکتریها و سایر انگلهایی که معمولاً باعث درد یا بثورات پوستی میشوند، از شناسایی توسط سیستم ایمنی بدن فرار کند.
دکتر دی بروسکی آر. هربرت، محقق ارشد این مطالعه، خاطرنشان کرد که این ویژگی میتواند برای توسعه مسکنها و ضدالتهابهای جدید و احتمالاً درمانهای پیشگیرانه برای شیستوزومیازیس روده، فراتر از مواد افیونی سنتی، مورد استفاده قرار گیرد.
این بیماری که به تب حلزون نیز معروف است، در صورت عدم درمان میتواند منجر به ناباروری، نابینایی، آسیب به اندامها و حتی سرطان مثانه شود.
دادهها نشان میدهد که این بیماری که قبلاً محدود به کشورهای جنوب صحرای آفریقا بود، شروع به گسترش به جنوب اروپا کرده و شیوع آن در دریاچهها و رودخانههای اسپانیا، پرتغال و بخشهایی از فرانسه مشاهده شده است.
بانی وبستر، محقق موزه تاریخ طبیعی، توضیح میدهد که این کرمها از طریق مسافران آفریقایی به اروپا رسیده و سپس از طریق حلزونهای آب شیرین گسترش یافته و انسانهای بیشتری را آلوده کردهاند. کارشناسان معتقدند که گردشگری و تغییرات اقلیمی که دمای آبهای اروپا را افزایش داده است، در افزایش موارد ابتلا نقش داشتهاند.
این بیماری اغلب با بثورات خارشداری که به عنوان "خارش شناگران" شناخته میشود، شروع میشود. علائم ممکن است سپس به تب، سرفه، اسهال، درد عضلات و مفاصل، درد معده و خستگی منجر شود. این علائم ناشی از واکنش بدن به تخمهای آزاد شده توسط کرم است، نه خود کرم.
اگرچه این بیماری ممکن است خود به خود از بین برود، اما افراد آلوده در معرض عوارض طولانی مدت، از جمله آسیب به اندامها، قرار دارند. در موارد نادر، تخمها ممکن است به مغز و نخاع برسند و باعث مشکلات جدی برای سلامتی شوند.
این مطالعه در مجله ایمونولوژی منتشر شده است.
منبع: دیلی میل